Placa Base

É unha placa de circuíto impreso que conecta os diferentes elementos que contén o ordenador. Sobre ela van conectados a maioría dos operativos do ordenador, como por exemplo: Procesador, Chipset Norte e Chipset Sur, Socket, Memoria RAM, Conectores IDE e SATA,Circuitos integrados, BIOS, Busses, Puertos USB COM e PS2, Fonte de alimentación, Ranuras de expansión PCI e PCI Express.

 

A voz por IP

Grazas a Internet, desenvolvéronse novas tecnoloxías e novos servizos, pero tamén evolucionaron tecnoloxías xa existentes. É o caso da telefonía.

A voz sobre o protocolo de Internet, tamén coñecida como VoIP ou telefonía IP, é un conxunto de recursos que fan posibles que o sinal de voz viaxe a través de Internet.

Con estes recursos enviamos a voz en formato dixital por Internet en lugar de enviala mediante os circuítos de empresas telefónicas.

Esta é unha gran vantaxe para evitar o alto custo das chamadas, principalmente nas chamadas a longa distancia.

Cando se fai unha chamada VoIP entre dous usuarios en Internet, non se paga nada. Só se pada cando a chamada se fai a un número de teléfono fixo ou a un móbil. Deste xeito, un usuario de Nova York pode chamar a un amigo ou amiga a Barcelona de forma moi económica.

Actualmente, existen diversos protocolos que permiten este servizo. Uns son privados, como o caso de Skype, e outros son libres, como SIP ou Jingle. O problema é que non son compatibles: Un usuario do Skype non pode contactar con SIP.

O protocolo do Bluetooth

Bluetooth é un protocolo estándar de comunicacións de IEEE 802.15 para a transmisión de voz e datos sen cables entre dispositivos, mediante unha radio frecuencia segura e de alcance global.

Cando se comezaron a desenvolver os produtos Bluetooth de primeira xeración os seus destinatarios eran persoas dedicadas aos negocios que viaxan a miúdo.

Isto orixinaba unha serie de cuestións previas que había que solucionar:

• O sistema debía operar en todo o mundo.
• O emisor de radio tiña que consumir pouco enerxía, xa que debía ser integrado en equipos de batería.
• A conexión debía soportar voz e datos e, polo tanto, aplicaciòns multimedia.
• A tecnoloxía había de ser de baixo custo ( o obxectivo era chegar a só cinco dólares por dispositivo ).
  
  
  
  
  

Creación dunha rede doméstica sen cables.

Os elementos que necesitamos para crear unha rede sen cable na casa son un punto de aceso para conectar o encamiñador, e un dispositivo Wi-Fi para conectar ao ordenador.

Un punto de acceso é un dispositivo encargado de conectar dispositivos Wi-Fi para crear unha rede sen cables. Habitualmente, tamén se dispón dun conectador para rede con cable e permite conectar a rede sen cable coa rede de cables.

Moitos dos encamiñadores actuais xa levan incorporado o punto de acceso, e ofrecen tres servizos nun so equipo: rede sen cable, rede con cable en encamiñador para Internet.

No equipo encamiñador atópase a antena, que serve para as comunicacións sen cable; as catro conexións para a rede Ethernet (de cor amarela ), e finalmente, a conecxión de comunicación con Internet.

Para establecer comunicación co punto de acceso, o noso ordenador necesita un dispositivo Wi-Fi. Este dispositivo serve para recibir e emitir as ondas de radio que levan a información. Pódese conectar ao ordenador con tres elementos: tarxetas PCI, tarxetas PCMCIA e tarxetas USB.

PCI	-Serven para equipos de sobremesa que dispoñen desta conexión. -Son moi eficaces, xa que a súa funcionalidade é equiparable á dunha tarxeta de rede normal. -A única dificultade é que se ten que manipular no interior do ordenador.
PCMACIA	- Destinados a equipos portátiles. -Foron as primeiras tarxetas que se crearon, xa que esta tecnoloxía estaba pensada para os equipos de alta mobilidade, como os portátiles. -As primeiras tarxetas PCI e PCMCIA cun adaptador a PCI.
USB	-Destinadas tanto a equipos de sobremesa como portátiles, porque son moi sinxelas de conectar ao equipo. -Ao principio eran dispositivos moi grandes, pero actualmente a tecnoloxía creou dispositivos tan pequenos como os lapis USB.

Transmisión de datos a través da luz

Os datos informáticos baséanse na numeración binaria. Na comunicación infravermella, esta numeración pódese entender ou codificar como 0, se non hai luz, e 1, se a hai.

O equipo emisor transforma os datos que hai que enviar nunha codificación de 0 e 1 para apagar ou acender o led. Este envía lampos de luz a determinada velocidade (acendida) ou interrompe a emisión (apagada). Cando o equipo receptor recibe a luz, transforma a secuencia dos lampos de luz en datos.

Así pois, podemos dicir que hai un cable virtual por onde pasan os datos dun elemento a outro. Este tipo de comunicación permite enviar os bits de información un detrás doutro chámase comunicación en serie. Por isto, é habitual configurar a conexión de infravermellos dos ordenadores como unha nova conexión de serie.

A fibra óptoca

Está formada por filamentos de vidro transparentes ( de cristal natural ou de plástico ) que poden ser tan finos como un cabelo humano e son capaces de transportar os paquetes de información como feixes de luz producidos por un láser . Pódense transmitir simultaneamente ata cen feixes de luz , cunha transmisión de ata 10 Gb/s por cada feixe, co que se consegue unha velocidade total de 10 Tb/s.

O encamiñador

Tamén denominado router en inglés, é un dispositivo destinado a interconectar diferentes redes entre si. Por exemplo, unha LAN cunha WAN ou con internet. Se por exemplo utilizamos un encamiñador para conectarnos a internet a través da tecnoloxía ADSL, aparte de conectar as dúas redes ( a nosa con internet ) o router tamén terá que traducir os paquetes de información da nosa rede ao protocolo de comunicacións que utiliza a tecnoloxía ADSL.